Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 28 (999) z dnia 1.10.2018

Remont środka trwałego przed oddaniem do używania - interpretacja KIS

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 września 2018 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.355.2018.1.KS1)

Stan faktyczny i stanowisko podatnika

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą nabyła za granicą uszkodzony samochód osobowy. W trakcie naprawy podatnik nie planował wprowadzenia auta do ewidencji środków trwałych, nie zbierał więc paragonów i faktur od wszystkich dostawców części i usług. Dokumenty, które posiadał, dotyczyły jedynie niektórych wydatków.

Po zakończeniu remontu podatnik podjął jednak decyzję o wprowadzeniu naprawionego samochodu do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności i rozpoczęciu jego amortyzacji.

Zdaniem podatnika, w takim przypadku ustalenie wartości początkowej mogło nastąpić na podstawie średniej ceny sprzedaży podobnych samochodów dostępnych na rynku lub nawet według najniższej ze zidentyfikowanych cen.

W związku z powyższym podatnik zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem: Czy takie ustalenie wartości początkowej będzie prawidłowe, mając na uwadze jego amortyzację, a później sprzedaż?

Stanowisko organu podatkowego

Organ podatkowy uznał przedstawione stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Jednocześnie wskazał, że aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały:

• musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
   
• musi zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
   
• musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
   
• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
   
• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie "zdatny do użytku" należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Organ podatkowy wskazał ponadto, że stosownie do przepisu art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOF, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia, w myśl art. 22g ust. 3 ustawy o PDOF, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle powyższego, na cenę nabycia składa się cena uiszczona sprzedawcy za składnik majątku oraz koszty związane z zakupem, tj. wszystkie wydatki, które powstały w bezpośrednim związku z odpłatnym nabyciem.

Jak wskazał organ podatkowy, określając cenę nabycia należy również zwrócić uwagę, że warunek kompletności i zdatności do użytku musi zostać spełniony najpóźniej w dniu przyjęcia środka trwałego do używania. Kompletność środka trwałego oznacza, że stanowi on funkcjonalną całość, jest zupełny, całkowity i da się wykorzystać samodzielnie. Z kolei środek trwały zdatny do użytku to taki środek, który jest przydatny w danej działalności, właściwy i odpowiedni do funkcji, jakie ma spełniać. Warunek kompletności i zdatności do użytku musi zostać spełniony najpóźniej w dniu przyjęcia środka trwałego do używania.

Zdaniem organu podatkowego należy uznać, że warunek stanu kompletnego i zdatnego do użytku (na potrzeby działalności gospodarczej) samochodu, o którym mowa we wniosku, osiągnięto dopiero po zakończeniu prac związanych z jego naprawą.

Tym samym wszystkie udokumentowane wydatki poniesione przez podatnika w związku z przystosowaniem samochodu do stanu umożliwiającego jego wykorzystanie na potrzeby działalność gospodarczej są składnikami wartości początkowej, tj. zwiększają wartość początkową tego środka trwałego.

Organ podatkowy wskazał przy tym, że w szczególnych sytuacjach art. 22g ust. 8 ustawy o PDOF zezwala wprawdzie na odstąpienie od ogólnych zasad ustalania wartości początkowej zakupionego albo wytworzonego środka trwałego i oparcie wyceny wartości początkowej na wielkości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. Metoda ta jest jednak dopuszczalna tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z ww. zasadą winna mieć przy tym charakter obiektywny, a więc dotyczyć np. tych sytuacji, w których podatnik w żaden sposób nie może ustalić ceny jego nabycia.

Zdaniem organu podatkowego, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego (samochodu osobowego) nie jest możliwe. Podatnik będzie bowiem posiadał dokument (fakturę, umowę kupna-sprzedaży) potwierdzający zakup ww. samochodu osobowego i określający cenę jego zakupu. Z tej też przyczyny cena zakupu tego samochodu będzie wartością znaną, co wyklucza możliwość zastosowania ww. art. 22g ust. 8 ustawy.

Jak stwierdził organ podatkowy:

"(...) wartość początkową nabytego przez Wnioskodawcę w drodze kupna samochodu stanowi cena jego zakupu powiększona o udokumentowane koszty związane z jego naprawą naliczone do dnia przekazania samochodu do używania. (...)"