A A A

Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 17 (844) z dnia 10.06.2014

Jak ustalić wartość początkową nieruchomości nabytej przed denominacją złotego, a wprowadzonej obecnie do firmy? - interpretacja indywidualna

Wyrażenie ceny nabycia nieruchomości w złotych sprzed denominacji nie wyklucza możliwości ustalenia jej ceny nabycia. W konsekwencji nie wystąpi możliwość ustalenia wartości początkowej nieruchomości według aktualnych cen rynkowych.

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 lutego 2014 r., nr ITPB1/415-1140/13/PSZ)

Podatniczka zakupiła nieruchomość (mieszkanie) przed denominacją złotego. Obecnie rozpoczęła jej wynajem.

W związku z powyższym zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem: Czy można ustalić wartość początkową nieruchomości na potrzeby amortyzacji według obecnej wartości rynkowej, jeśli nieruchomość nabyto w 1992 r., tj. przed denominacją złotego?

Zdaniem podatniczki, na skutek denominacji niemożliwe jest ustalenie realnej ceny nabycia nieruchomości. Tak więc podstawą do naliczenia odpisów amortyzacyjnych powinna być obecna cena rynkowa nieruchomości, a więc zastosowanie powinien mieć art. 22g ust. 8 ustawy o PDOF.

Organ podatkowy uznał stanowisko podatniczki za nieprawidłowe. Jednocześnie przypomniał, że zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o PDOF, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, wartość początkową tych środków przyjmuje się, na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o PDOF, w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Zatem jak wskazał organ, możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego poprzez wycenę dokonywaną przez podatnika dotyczy jedynie przypadków, w których nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych. Ten sposób ustalenia wartości początkowej stanowi wyjątek od obowiązujących zasad ustalania tejże wartości. Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z generalną zasadą winna mieć przy tym charakter obiektywny, a więc dotyczyć np. tych sytuacji, w których podatnik nie posiada - bo nie musiał posiadać - stosownych dokumentów stwierdzających poniesione przez niego wydatki na nabycie, bądź wytworzenie określonego środka trwałego.

Przesłanek do zastosowania wyceny według obecnej wartości rynkowej nie spełnia zakup wyrażony w złotych przed denominacją. Nie jest to bowiem sytuacja, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu mieszkania jest wartością znaną. Jak przypomniał organ, na mocy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz. U. nr 84, poz. 386 ze zm.), NBP dokonał ekwiwalentnej denominacji złotego, wprowadzając do obrotu pieniężnego nową polską jednostkę pieniężną o wartości 10.000 starych złotych.

Zatem mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy, organ podatkowy wskazał, że:

"(…) wartość początkową nabytego mieszkania należy ustalić wyłącznie na podstawie ceny nabycia, zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest natomiast możliwe przyjęcie przez Panią wartości początkowej na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...)."

Organ podatkowy zauważył dodatkowo, iż jeżeli "(…) nabyte w roku 1992 mieszkanie nie stanowiło środka trwałego, nie było wykorzystywane w działalności gospodarczej ani nie było przedmiotem najmu, to przysługuje Pani prawo zaliczenia mieszkania do ewidencji środków trwałych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej. (…)" W takim bowiem przypadku nie znajdzie zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. b) ustawy o PDOF, z którego wynika, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli przed dniem 1 stycznia 1995 r. zostały one nabyte, lecz niezaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych.