Przegląd Podatku Dochodowego nr 4 (532) z dnia 20.02.2021

Usługi doradcze a wartość początkowa środka trwałego

Spółka realizuje inwestycję częściowo finansowaną z dotacji i kredytów. W umowach o dotację i kredyty zapisane są warunki, które muszą być spełnione przy realizacji inwestycji. W celu kontroli wypełnienia tych wymogów, spółka podjęła współpracę z doradcą. Osoba ta ma za zadanie dbać, by inwestycja przebiegała zgodnie z warunkami wspomnianych umów, a także kontaktować się z instytucjami finansującymi inwestycję. Czy koszty wynagrodzenia doradcy, a także inne koszty ponoszone przez spółkę w związku z jego działalnością na rzecz spółki (np. koszty eksploatacji auta należącego do spółki używanego przez doradcę do realizacji wyznaczonych zadań, telefonu, zakupu komputera) powinny zwiększać wartość początkową wytworzonego środka trwałego?

Wymienione koszty powinny zwiększać wartość początkową wytworzonego środka trwałego.

Odpisy amortyzacyjne są dokonywane od wartości początkowej środków trwałych. Zasady ustalania wartości początkowej wytworzonych środków trwałych wynikają z art. 22g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 updof oraz art. 16g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 updop.

Koszt wytworzenia to wartość w cenie nabycia zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Ponadto podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych do kosztu wytworzenia nie mogą zaliczyć wartości pracy własnej, małżonka i małoletnich dzieci.

Ustaloną według przedstawionych zasad wartość początkową środka trwałego koryguje się o różnice kursowe, które zostały naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 22g ust. 5 updof i art. 16g ust. 5 updop). Podatkowe zasady ustalania różnic kursowych regulują przepisy art. 24c updof i art. 15a updop.

Baza interpretacji wydawanych m.in. przez organy podatkowe dostępna jest w serwisie www.interpretacje.gofin.pl

Z przytoczonych przepisów definiujących koszt wytworzenia wynika, że dla zakwalifikowania danego wydatku jako kosztu zwiększającego wartość początkową wytwarzanych środków trwałych decydująca jest możliwość powiązania danego wydatku bezpośrednio z wytwarzanym środkiem trwałym. Stanowisko takie potwierdzają również organy podatkowe, czego przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 listopada 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.422.2019.1.JKU. Możemy przeczytać w niej: "Do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego, w myśl art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się także »inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych« oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, niewymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zatem, powyższy zwrot oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Wydatkami takimi są koszty, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego".

Do wydatków, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego należy, naszym zdaniem, zaliczyć koszty wymienione w opisie stanu faktycznego, tj. dotyczące usług doradczych i innych kosztów ponoszonych przez spółkę w związku z działalnością doradcy na rzecz spółki. Są to bowiem wydatki, które nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego.