A A A

Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 23 (958) z dnia 10.08.2017

Wycena nieruchomości według metody odtworzeniowej a zmiana wartości początkowej - interpretacja KIS

Nie istnieje możliwość zmiany wartości początkowej środka trwałego poprzez doprowadzenie jego wartości początkowej, na podstawie wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę, do aktualnej wartości rynkowej. Taki sposób wyceny możliwy jest wyłącznie w sytuacji, gdy podatnik nie może, z przyczyn obiektywnych, ustalić kosztu wytworzenia środka trwałego (dotyczy to np. wytworzenia określonego składnika majątku przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, czy też przeznaczenia do działalności gospodarczej prywatnego składnika majątku).

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 czerwca 2017 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.58.2017.2.TW)

Stan faktyczny i stanowisko podatnika

Podatnik prowadził działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pomieszczeń oraz handlu w budynku wybudowanym w latach ubiegłych systemem gospodarczym. Wartość początkowa budynku została ustalona na podstawie posiadanych dokumentów. Obecnie, w związku z niewielką wartością księgową budynku, zlecono rzeczoznawcy majątkowemu dokonanie wyceny budynku metodą określenia wartości odtworzeniowej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie: Czy kierując się zapisem art. 22g ust. 9 ustawy o PDOF, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych budynku nie od wartości początkowej wynikającej z posiadanych dokumentów, lecz od wartości ustalonej metodą odtworzeniową przez rzeczoznawcę?

Zdaniem podatnika, możliwość taka istnieje, a w związku ze zmianą wartości początkowej ma on prawo dokonać korekty zeznań podatkowych za lata wcześniejsze, zwiększając koszty uzyskania przychodów o podwyższone odpisy amortyzacyjne i wykazać nadpłatę w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko organu podatkowego

W odpowiedzi organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Jednocześnie przypomniał, iż za wartość początkową środków trwałych uważa się, w razie ich wytworzenia we własnym zakresie, koszt wytworzenia.

Przy czym, zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o PDOP: za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jedynie w sytuacji, gdy podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych przez biegłego, powołanego przez podatnika, co wynika z art. 22g ust. 9 ww. ustawy.

Organ podatkowy podkreślił, że możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego w drodze wyceny dokonanej przez podatnika (przez biegłego) stanowi sytuację szczególną, wyjątek od obowiązującej zasady ustalania tejże wartości według kosztu nabycia/wytworzenia. Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z ww. generalną zasadą winna przy tym mieć charakter obiektywny, a więc dotyczyć tych sytuacji, w których podatnik nie posiada, bo nie musiał posiadać stosownych dokumentów stwierdzających wysokość poniesionych przez niego na nabycie/wytworzenie środków trwałych wydatków (dotyczy np. wytworzenia określonego składnika majątku przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, czy też przeznaczenia do działalności gospodarczej prywatnego składnika majątku). W ocenie organu podatkowego, taka sytuacja nie ma jednak miejsca w rozpatrywanej sprawie.

Jak stwierdził organ podatkowy: "Wnioskodawca nie będzie mógł ustalić wartości początkowej wskazanego we wniosku budynku na podstawie art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w drodze wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji oraz stanu i stopnia jego zużycia.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że z treści (...) art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że do kosztu wytworzenia środka trwałego nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci. Stąd jeżeli Wnioskodawca podjął decyzję i częściowo budynek wybudował - jak to ujął - "systemem gospodarczym", to nie ma w tym przypadku możliwości wykazania wartości początkowej według wartości rynkowej budynku.

(...) Jednocześnie, w konsekwencji powyższego, nie istnieją przesłanki do złożenia przez Wnioskodawcę korekty rozliczeń rocznych w podatku dochodowym od osób fizycznych (...)."